Toyota ve Afrika (1): Toyota'nın Afrika'ya varışta aksilikleri

1960'larda Afrika çelişkilerle dolu bir topraktı.
Sömürge döneminin tozu yeni düştü ve birbiri ardına bir ülke bağımsızlık ilan etti. Sokaklar ve sokaklar gelecek için özlemlerle doludur: insanlar bu geniş kıtanın geçmişin gölgelerinden kurtulabileceğini ve yeni refahı başlatabileceğini umuyorlar.

İdeal dolgunluk, gerçekçi kemik hissi.
Politika bağımsız olmasına rağmen, ekonomi fakirleşti. Demiryolları azdır ve yollar daha da azdır. Çoğu yerde iyi asfalt yolları bile yoktur. İnsanlar genellikle bir şaka söylüyor: "Afrika'da, yağmur mevsimi boyunca, eşekler bile yürüdükleri çamurlu yollardan hoşlanmıyor.
Ya benzin? Çok daha iyi değil. Gaz istasyonları seyrek olarak dağıtılır ve yakıt kalitesi düzensizdir, genelliklenem ve safsızlıklarla karıştırılır. Onları aydınlatabilmek iyi kabul edilir.

Bu fona karşı Toyota geldi.
Japon otomobil şirketleri için Afrika, yeni bir kıtadır. Japonya'daki iç pazar küçük ve ABD ve Avrupa zaten Avrupa ve Amerikan devleri tarafından sıkı bir şekilde kontrol ediliyor. Büyümek için yurtdışında genişlemeliyiz. Toyota, Afrika'da manzaralarını belirledi: geniş topraklar, milyarlarca insan ve gelecekteki otomotiv pazarı için muazzam bir potansiyel.

Böylece, 1960'larda Toyota birkaç küçük otomobille Afrika'ya girdi.
Japonya'nın başarılı deneyimini kopyaladıkları sürece piyasayı sorunsuz bir şekilde açabileceklerini düşündüler. Beklenmedik bir şekilde, gerçeklik onlara bir darbe aldı.

Araba Afrika'ya gelir gelmez sorun hemen ortaya çıktı:

Yol çok kötü ve araba şasisi düşük, genellikle "dipte";

Şiddetli bir yağmur, çamur su birikintileri ve yerde yatan küçük arabalar;

Benzin kalitesi çok zayıftır ve motor sık ​​sık durur;

Onarım parçaları daha danadirdir ve bir araba yıkıldığında, sadece boş bir şekilde bakabilir.

Sonuç olarak, araba sahipleri öfkeli ve "Bu araba hassas, iyi değil
Bazı sürücüler bile alaycı bir şekilde "Japon arabaları? Daha hızlı koşarlar ve daha hızlı parçalanırlar